لگش یا شیرپورلا نام شهری از دوره سومری است که اکنون در بیست کیلومتری شرق شهر شرطه عراق قرار دارد. معبد اصلی شهر اِنیننو نام داشت که به خدا نینگیرسو تعلق داشت.
در سده بیست و چهارم پیش از میلاد شاهان اور-نینا لاگاش را اداره می کردند. آنها با ایلامی ها و شاهان کیش در نبرد بودند. سارگون اکدی در ابتدای سده 23 پ م لگش را فتح کرد ولی شهر و معابدش همچنان اهمیت خود را حفظ کردند.
اوربابا در 2093 پ م لگش را دوباره از زیر نفوذ اکد خارج کرد و شهر دوباره مستقل شد. گودئا پس از او شاه شد. امروزه از او تعداد زیادی مجسمه و کتیبه ها وجود دارد. در یکی از کتیبه ها او به اشیایی که از غرب آسیا به لاگگاش می آیند تا او معابد بسازد اشراه می کند در حالی که سربازانش در ایلام در حال جنگ هستند.
در دوره 2075 تا 2030 پیش از میلاد لگش بزرگترین شهر جهان به حساب می آمد. هشت شهر اصلی، هفده شهر بزرگ، تعداد زیادی روستا که ما 40 عدد از آنها را به نام می شناسیم تحت کنترل گودئا بودند و لگش را می توان یکی از بزرگترین شهر-ایالت آن زمان بین النهرین دانست.
در دوره بعد لگش یکی از استانهای مهم دوره سوم اور شد. در دوره بابلیان چند اشاره به لگش شده است ولی دیگر اهمیت قبلی را ندارد. از دوره سلوکی فقط یک پادگان در این محل بود و بعدها لگش عضوی از استان میشان اشکانیان شد و تحت سرپرستی شاهان خاراسِن اداره می شد.

مجسمه اهدایی به معبد

مجسمه های پایه بنا