این غار در جنوب غربی روستای سی دشت و جنوب روستای رشی در بخش رحمت آباد و بلوکت شهرستان رودبار در ارتفاع 750 متری از سطح دریا قرارداد و آثار پیش از تاریخ آن در سال 1384 کشف شدند. دیواره غار تقریبا عمودی است. دهانه غار حدود 45 متر پایین تر از لبه پرتگاه و 150 متر بالاتر از کف دره قرار دارد. بالای غار دیواره سنگی و پایین آن شیب تند کوه قرار دارد و دسترسی به آن از طریق راه های طبیعی در دو سمت غار امکان پذیر است.

دست ساخته های کشف شده عمدتا از سنگ چرت و درصد کمی از سنگهای آذرین هستند. مجموعه ای از تراشه های ساده، رتوش شده و ضایعات، سنگ مادر ساطور شکل و سنگ خراشنده و همچنین 70 نمونه استخوان و دندان جانوران کوچک و بزرگ در این محل یافت شده است. نیمی از آنها مربوط به خرس سانانی هستند که با خرسهای قهوه ای که در دوره هولوسن در فلات ایران می زیستند فرق دارند. این بقایای خرس مربوط به گونه دنینگری است که در دوره های پله ایستوسن میانی و جدید در منطقه قفقاز می زیست. با توجه به بررسیهای اولیه این گونه حیوان به طور تقریبی بین 500 هزار تا حدود 200 هزار سال پیش در قفقاز وجود داشته است. بر اساس آزمایش های انجام شده بر نمونه های حیوانی غار دربند رشی، ساکنان این غار بین 250 هزار تا 200 هزار سال پیش از این غار برای اسکان خود استفاده می کردند.

دندان گوزن- غار دربندگیلان- 250 تا 200هزار سال پیش-موزه ملی ایران

بخشی از لگن خرس غار- غار دربند گیلان-250 تا 200هزار سال پیش-موزه ملی ایران

دهانه غار و دره مقابل آن

مجموعه مصنوعات سنگی بدست آمده از حفاریهای غیر قانونی

آرواره پایینی خرس غار

دندان نیش خرس غار از گونه دنینگری