در 11 كیلومتری شهر كنونی داراب، آثار یك شهر قدیمی دیده می شود كه ساخت آن را به اردشیر بابكان نسبت داده اند و به دارابگرد شهرت دارد. گرداگرد شهر دیوار عظیمی قرار دارد كه 6 كیلومتر طول و چهار دروازه برای ورود به شهر دارد. محیط شهر همچون شهر ساسانی نزدیک فیروزآباد دایره است. كنار دیوار نیز خندقی وجود داشته است. عمق این خندق عظیم بیش از ۱۰ و عرض آن حدود۵۰ متر بوده‌ و اکنون دچار فرسایش شده و رسوبات آنرا پر کرده اند. این خندق پیوسته مملو از آب بوده که آب آن، از رودخانه‌های اطراف از جمله رود بال تامین می شد. درون شهر دو صخره بزرگ نمکی جدا از هم وجود دارد و كاخ اردشیر بابكان بر روی یكی از آنها قرار دارد. با اینکه ایندو کوه نمکی هستند ولی زمینهای اطراف شهر و خاک شور ندارند و در آنها کشاورزی می شود.
در عهدنامه صلح میان حسن بن علی ع و معاویه تنها خراج این شهر به امام حسن ع واگذار شده است. این مساله نشان از اهمیت این شهر در آن روزگار دارد.